Een samenvatting van een persoonlijk relaas van haar zoon, mentor en wettelijk vertegenwoordiger. Op 91-jarige leeftijd overleed onze moeder in het verpleeghuis. Tot haar 90e levensjaar kon zij in haar bescheiden flatje blijven wonen, zoals zij wenste, met behulp van haar vijf overgebleven kinderen en de trouwe huishoudelijke hulp. In februari 2015 drukte zij de alarmknop in. De wijkverpleging kwam in actie en zij belandt in het ziekenhuis. Vanaf het begin van de opname haperde de zorg. Het C.I.Z. had geen juiste indicatie gesteld. In een poging om de zorg op een hoger plan te krijgen zijn er meerdere gesprekken geweest. De intentie om het goed te willen doen is aanwezig, maar leiden niet tot merkbaar betere zorg. Na de eerste informele klachtafhandeling voelde ik mij genoodzaakt om een formele klacht in te dienen. Niet wetend dat er nog 11 juridische procedures zouden volgen. Ervaren wat het klacht- en tuchtrecht betekent voor de aangeklaagde en klager gun ik niemand. Uit een uitspraak van het regionaal Tuchtcollege tegen de huisarts blijkt wat er in de 9 maanden durende opname van onze moeder fout is gegaan. Een kanttekening, ik ben geen jurist, maar een ervaringsdeskundige die een tipje van de juridische sluier heeft kunnen oplichten. Vanuit mijn tijd op de juridische afdeling van het Centrum Indicatie Zorg heb ik enige juridische kennis opgedaan.
Amsterdam UMC deelt gegevens IC patiënten
Amsterdam UMC stelt gegevens over IC-patiënten beschikbaar om levens te redden. 17-11-2019 bron:...